W dniu 17 kwietnia 2009 roku na stronie internetowej Międzynarodowej Komisji Wielorybniczej (IWC) pojawił się zapis: Polska jako 85 kraj stała się jej członkiem. Przed nami uczyniły to Litwa i Estonia. Dzięki staraniom Ministerstwa Środowiska nasz kraj po ponad 80 latach wrócił do grupy tych państw Świata, którym los wielorybów nie był1 i nie jest obojętny.

Kliknij na miniaturkę, aby powiększyś obraz

Tym samym Rząd RP może stanąć po stronie koalicji tych państw (w tym Unii Europejskiej), które przeciwstawiają się polowaniom na wieloryby, a co ważniejsze na forum tejże komisji może walczyć o skuteczną ochronę małych waleni, co wydaje się najbardziej żywotnym interesem państw bałtyckich z racji krytycznie zagrożonych tutejszych zasobów morświnów.

Aktywności na tym polu sprzyja stosunkowo niedawno utworzony pod-komitet naukowy IWC – „Small cetaceans.” („Małe walenie”), które niestety w wielu miejscach świata stają się tak samo zagrożone wyginięciem jak ich więksi kuzyni – wieloryby.

KES

  1. Międzynarodowa Komisja Wielorybnicza (IWC) powołana została na podstawie „Konwencji o regulacji wielorybnictwa”, którą 2 grudnia 1946r., bazując na poprzednim Porozumieniu dot. polowań na wieloryby z 1937 i późniejszych protokółach z 1938r. i 1945r. podpisało 15 państw (Argentyna, Australia, Brazylia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Japonia, Meksyk, Norwegia, Nowa Zelandia, RPA, USA, Wielka Brytania i ZSRR). Jej pierwowzorem była „Konwencja o uregulowaniu połowów wielorybów” podpisana pod auspicjami Ligi Narodów w Genewie 24 września 1931r. W jej tworzeniu uczestniczyła także Polska. Konwencję tą, zgodnie z ustawą z dnia 17 marca 1933r. – Dz.U.R.P. Nr.24, poz.194 w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Prezydent II RP Ignacy Mościcki ↩