Ministerstwo Środowiska na swojej stronie internetowej opublikowało serię planów zarządzania gatunkami, które obejmuje unijne prawo ochrony przyrody wynikające z tzw. Dyrektywy Ptasiej i Dyrektywy Siedliskowej. Wśród nich znalazł się dokument dedykowany morświnowi (kliknij).
KRAJOWY PLAN ZARZĄDZANIA GATUNKIEM – MORŚWIN
PORADNIK OCHRONY SIEDLISK I GATUNKóW – MORŚWIN
Tak cel opracowania planów i ich publikacji przedstawia w załączonej przedmowie ówczesny Główny Konserwator Przyrody, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska, Pan Andrzej Szweda-Lewandowski:
“Niniejszy dokument jest jednym z serii planów obejmujących 55 obszarów i 15 gatunków, które zostały opracowane w latach 2006-2007, w ramach brytyjsko-holenderskopolskiego projektu twiningowego TFPL2004/016-829.03.03 pt. „Opracowanie planów renaturyzacji siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków roślin i zwierząt na obszarach Natura 2000 oraz planów zarządzania dla gatunków objętych Dyrektywą Ptasią i Siedliskową”. Dokumenty te nie są obowiązującymi planami ochrony w rozumieniu polskiego prawa, jednakże w swojej treści są zgodne z przepisami prawnymi odnoszącymi się do planów ochrony i zawierają wszystkie elementy wskazane w przewodniku metodycznym „Planowanie ochrony obszarów Natura 2000” opracowanym dla Ministerstwa Środowiska w ramach projektu twiningowego PL/IB/2001EN/02.
Treść niniejszych planów jest wynikiem pracy kilku tysięcy osób uczestniczących w projekcie. Każdy dokument dotyczący zarządzania obszarami i gatunkami przygotowano przy udziale różnych grup interesu. Grupy i osoby zainteresowane danym obszarem lub gatunkiem były zapraszane do wzięcia udziału w warsztatach i dyskusjach. Podczas tych spotkań plany były przygotowywane, krok po kroku, z udziałem wszystkich zainteresowanych. Wspólne tworzenie planów umożliwiło właścicielom gruntów, przedstawicielom samorządów lokalnych, służbom ochrony przyrody, Lasom Państwowym i innym podmiotom zainteresowanym konkretnymi obszarami Natura 2000, wzajemną naukę jak pogodzić ochronę przyrody na poszczególnych obszarach z prowadzoną tam działalnością gospodarczą. Proces taki pozwolił na zwiększenie wiarygodności i efektywność planów, łączących wiedzę ekspercką z informacjami pozyskanymi od lokalnych społeczności. Sposób opracowywania dokumentów spełniających wymogi krajowe i europejskie, dotyczące włączania lokalnych społeczności w proces przygotowywania planów, zapoczątkował nowy proces tworzenia tego typu dokumentów z udziałem różnych grup interesu.
Dzięki zaangażowaniu w prace tak wielu różnych grup interesu przedkładane Państwu plany stanowią solidny fundament do dalszych prac nad planami ochrony. Ponadto, dokumenty te prezentują szczegółowe programy wdrażania działań ochronnych i monitoringu tych obszarów i gatunków. Plany nie są dokumentami zamkniętymi i powinny być dalej rozwijane. Stanowią bardzo dobrą podstawę do dalszych działań związanych z przygotowaniem planów zarządzania i ochrony.
Plany napisane są językiem przystępnym, zrozumiałym dla każdego. Osoby, które poszukują bardziej szczegółowych informacji mogą je znaleźć w załącznikach. Informacje te mogą być poszerzane, w miarę pozyskiwania nowych danych. Dokumenty opracowano w oparciu o rzetelne podstawy naukowe. Identyfikują one zagadnienia związane z ochroną i wskazują, jakie kroki należy podjąć, aby utrzymać – a jeśli to możliwe – poprawić – stan ochrony przyrody na danym obszarze. Często pożądanym działaniem ochronnym jest kontynuacja tradycyjnych form gospodarowania na danym terenie.
Mam nadzieję, że dokumenty te stanowić będą podstawę do praktycznego wdrażania działań ochronnych i monitoringowych oraz zachowania bogactwa polskiej przyrody.”
